Η Κατάρρευση του Παναθηναϊκού: Έξι Βαθιά Ριζωμένες Αιτίες Πίσω από την Πτώση ενός Κάποτε Μεγάλου Συλλόγου
Ο Παναθηναϊκός, ένας από τους πιο ιστορικούς και αγαπητούς συλλόγους στην Ελλάδα, έχει βιώσει μια σταθερή και αποκαρδιωτική πτώση την τελευταία δεκαετία. Με μια ένδοξη ιστορία που περιλαμβάνει πορείες στην Ευρώπη, ιστορικές νίκες στα ντέρμπι και ένα αφοσιωμένο κοινό, η σημερινή του εικόνα είναι σχεδόν αγνώριστη. Από το χάος στα διοικητικά μέχρι τις ασυνεπείς εμφανίσεις στο γήπεδο, ο Παναθηναϊκός έχει μετατραπεί σε ένα προειδοποιητικό παράδειγμα για το πώς η έλλειψη οράματος και ηγέσιας μπορεί να οδηγήσει ακόμα και τους πιο μεγάλους συλλόγους σε κατάρρευση.
Η σεζόν 2024–25 υποτίθεται ότι θα ήταν αυτή της αναγέννησης. Η αισιοδοξία είχε επιστρέψει στον σύλλογο από την προηγούμενη χρονιά και υπήρχε ελπίδα ότι ο Παναθηναϊκός θα ανέβαινε ξανά στο ευρωπαϊκό προσκήνιο. Ωστόσο, η ελπίδα αυτή εξανεμίστηκε γρήγορα, καθώς η ομάδα διένυσε άλλη μια απογοητευτική χρονιά, τερματίζοντας πολύ κάτω από τις προσδοκίες στο πρωτάθλημα και γνωρίζοντας πρόωρους αποκλεισμούς σε κύπελλα και ευρωπαϊκά προκριματικά.
Πώς φτάσαμε, όμως, ως εδώ; Ας εξετάσουμε τους έξι βασικούς λόγους που συνέβαλαν στην κατάρρευση του συλλόγου.
1. Αδιάκοπες Αλλαγές Προπονητών και Έλλειψη Συνέχειας
Μία από τις πιο ορατές και ζημιογόνες πρακτικές του Παναθηναϊκού τα τελευταία χρόνια είναι η συνεχής εναλλαγή προπονητών. Η σταθερότητα αποτελεί το θεμέλιο της επιτυχίας στο ποδόσφαιρο, και η αδυναμία του συλλόγου να διατηρήσει έναν προπονητή μακροπρόθεσμα έχει υπονομεύσει κάθε προσπάθεια δημιουργίας ταυτότητας και μακρόπνοου σχεδίου.
Από το 2020, ο Παναθηναϊκός άλλαξε πληθώρα τεχνικών, με τον καθένα να φέρνει διαφορετική φιλοσοφία και τακτική προσέγγιση. Το συνεχές αυτό μπρος-πίσω έχει μπερδέψει τους παίκτες και διέσπασε τη δυναμική στα αποδυτήρια. Η πρόοδος υπό έναν προπονητή καταστρέφεται από τον επόμενο, με αποτέλεσμα η ομάδα να παραμένει παγιδευμένη σε έναν φαύλο κύκλο βραχυπρόθεσμων λύσεων.
2. Διοικητική Αποδιοργάνωση και Αδύναμη Ηγεσία
Στο παρασκήνιο, η κατάσταση είναι εξίσου ανησυχητική. Η διοίκηση και η ιδιοκτησία έχουν κάνει σειρά λανθασμένων επιλογών που άφησαν τον σύλλογο χωρίς πυξίδα. Ο ιδιοκτήτης Γιάννης Αλαφούζος έχει κατηγορηθεί για μεταβλητή στάση — από υπερβολική παρέμβαση μέχρι πλήρη απουσία.
Η έλλειψη σαφούς στρατηγικής και ενιαίου οράματος έχει δημιουργήσει ένα ηγετικό κενό που διαπερνά όλα τα επίπεδα. Η κακοδιαχείριση των οικονομικών είναι επαναλαμβανόμενο φαινόμενο, με πόρους να σπαταλώνται σε κακές μεταγραφές και υπερτιμημένα συμβόλαια. Στον σύγχρονο αθλητισμό, η επιτυχία απαιτεί και επαγγελματισμό στη διοίκηση — κάτι που ο Παναθηναϊκός έχει αποτύχει να επιδείξει.
3. Λανθασμένη Μεταγραφική Πολιτική και Αποτυχίες στην Ενίσχυση
Ίσως η πιο κραυγαλέα αποτυχία της διοίκησης είναι η αδυναμία συγκρότησης ανταγωνιστικού ρόστερ. Οι μεταγραφές των τελευταίων ετών είναι απογοητευτικές. Το τμήμα σκάουτινγκ δείχνει υποχρηματοδοτούμενο ή κακώς κατευθυνόμενο, με αποτέλεσμα μια σειρά παικτών που δεν ανταποκρίθηκαν.
Αρκετοί από αυτούς ήρθαν στα τελειώματα της καριέρας τους ή χωρίς εμπειρία στο ελληνικό πρωτάθλημα. Οι νεαροί με προοπτικές αγνοούνται, ενώ προτιμώνται “λύσεις” που τελικά αποτυγχάνουν. Το χειμερινό μεταγραφικό παράθυρο του 2024–25 ήταν χαρακτηριστικά καταστροφικό.
Παράλληλα, ο Παναθηναϊκός αδυνατεί να διατηρήσει βασικούς παίκτες, αφήνοντας το ρόστερ να λειτουργεί ως ρελέ, χωρίς συνοχή ή χημεία.
4. Καταρρεύσεις σε Κρίσιμες Στιγμές και Ψυχολογική Αδυναμία
Πέρα από τακτικές και ταλέντο, ο ψυχολογικός παράγοντας έχει γίνει σοβαρή αδυναμία του Παναθηναϊκού. Η ομάδα έχει αποκτήσει τη φήμη ότι «λυγίζει» σε κρίσιμα παιχνίδια. Είτε πρόκειται για ντέρμπι, τελικούς ή αγώνες-κλειδιά, η απόδοση της ομάδας καταρρέει.
Η έλλειψη ηγετικών προσωπικοτήτων στο γήπεδο αποδεικνύεται κρίσιμη. Ο σύλλογος δείχνει να μην μπορεί να διαχειριστεί την πίεση, με συχνά λάθη στα τελευταία λεπτά, ήττες στα πέναλτι και νωθρές εμφανίσεις στα μεγάλα ραντεβού.
5. Εγκατάλειψη των Ακαδημιών και Απώλεια Ταυτότητας
Ο Παναθηναϊκός υπήρξε ιστορικά «φυτώριο» ταλέντων, με παίκτες που κατανοούσαν τον σύλλογο και τις απαιτήσεις του. Αυτό το μοντέλο έχει σχεδόν εξαφανιστεί. Οι ακαδημίες έχουν παραμεληθεί και οι νέοι παίκτες δύσκολα παίρνουν ευκαιρίες στην πρώτη ομάδα.
Ακόμα και όσοι ξεχωρίζουν, δανείζονται ή φεύγουν, χωρίς να υπάρχει πλάνο ανάπτυξης. Ταυτόχρονα, ταλαντούχοι παίκτες καταλήγουν σε ανταγωνιστικούς συλλόγους. Η επιλογή ξένων παικτών χωρίς σύνδεση με τον σύλλογο έχει αλλοιώσει την ταυτότητα του Παναθηναϊκού.
6. Ρήγμα με τους Φιλάθλους και Πτώση στο Ηθικό
Ίσως το πιο τραγικό στοιχείο της κατάρρευσης είναι η αποξένωση των φιλάθλων. Η άλλοτε «ψυχή» του συλλόγου, οι οπαδοί, πλέον νιώθουν απογοητευμένοι και μακριά από την ομάδα. Η εμπιστοσύνη έχει χαθεί έπειτα από χρόνια αποτυχιών και ασυνέπειας.
Η παρουσία στα γήπεδα έχει μειωθεί, η ατμόσφαιρα στο γήπεδο έχει αλλάξει. Ακόμα και στη Λεωφόρο, που αποτελούσε «κάστρο», η στήριξη έχει αντικατασταθεί από αποδοκιμασίες ή αδιαφορία. Αυτή η απώλεια ενότητας δυσχεραίνει περαιτέρω την ήδη δύσκολη κατάσταση.
Τελικές Σκέψεις: Ένας Γίγαντας που Χρειάζεται Αναγέννηση
Η κατάρρευση του Παναθηναϊκού δεν ήταν αποτέλεσμα ενός μόνο λάθους, αλλά μιας αλυσίδας αποτυχιών — μια καταιγίδα διοικητικής ανικανότητας, βραχυπρόθεσμου σχεδιασμού και απομάκρυνσης από τις ρίζες του συλλόγου.
Η ανοικοδόμηση δεν θα είναι εύκολη. Θα απαιτήσει ριζικές αλλαγές σε όλα τα επίπεδα — από την ιδιοκτησία και τη διοίκηση μέχρι τις ακαδημίες και τη σχέση με τους φιλάθλους. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να ξαναβρεί την ταυτότητά του, να χτίσει σταθερότητα και να επανασυνδεθεί με τον κόσμο του.
Μόνο τότε μπορεί να ελπίζει ότι θα ξαναβρεί τη θέση του ανάμεσα στους μεγάλους του ελληνικού και ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Μέχρι να συμβεί αυτό, η ιστορία του Παναθηναϊκού θα παραμένει μια θλιβερή υπενθύμιση για το πόσο εύθραυστη μπορεί να είναι η δόξα όταν λείπει η διορατικότητα και η ενότητα.
