Ολυμπιακός – Επαγγελματική νίκη απέναντι στην Παρί, με ωριμότητα και έλεγχο παρά τις απουσίες
Στη σύγχρονη EuroLeague, καμία αναμέτρηση δεν μπορεί να θεωρηθεί εύκολη. Οι ομάδες που χαλαρώνουν έστω και για λίγο τιμωρούνται, και οι νίκες—ανεξάρτητα από τον αντίπαλο—πρέπει να κερδίζονται με συνέπεια, συγκέντρωση και σωστή διαχείριση του ρυθμού. Με αυτή τη γνώση, ο Ολυμπιακός μπήκε στο παιχνίδι με την Paris Basketball πλήρως συνειδητοποιημένος τόσο για τον κίνδυνο όσο και για την υποχρέωση που το συγκεκριμένο ματς συνεπαγόταν. Αντιμετωπίζοντας μια γαλλική ομάδα χωρίς τον ηγέτη της Χίφι, οι Πειραιώτες γνώριζαν πως αυτό ήταν ένα παιχνίδι που απλώς έπρεπε να κερδίσουν. Και το έκαναν με επαγγελματισμό, πειθαρχία και στιγμές πραγματικά πολύ καλού μπάσκετ.
Η Παρί, με το χαρακτηριστικό υψηλό τέμπο και την άμυνα σε όλο το γήπεδο, επιβάλλει έναν μοναδικό ρυθμό στους αντιπάλους της. Σπάνια αμύνεται με δομημένες καταστάσεις στο μισό γήπεδο—τομέας στον οποίο δυσκολεύεται—και αντ’ αυτού προσπαθεί να διαταράξει τη δημιουργία, να παγιδεύσει νωρίς και να αναγκάσει τον αντίπαλο σε γρήγορες αποφάσεις. Στην επίθεση, κυνηγά συνεχώς το transition και το early offense, επιδιώκοντας σουτ στα πρώτα 8–10 δευτερόλεπτα. Αυτό το στυλ απαιτεί συνεχώς φρέσκα πόδια, με τον κόουτς Τουόβι να αλλάζει πεντάδες ολόκληρες για να διατηρεί ένταση και ενέργεια.
Ο Ολυμπιακός ήταν πλήρως προετοιμασμένος. Το τεχνικό τιμ είχε διαβάσει το παιχνίδι και οι παίκτες καταλάβαιναν τι είδους μάχη τους περίμενε. Ακόμη κι έτσι, χρειάστηκε ένα ολόκληρο δεκάλεπτο για να επιβάλουν τον ρυθμό τους. Αντιμετώπισαν επίσης δυσκολίες στην τρίτη περίοδο, όταν η Παρί βρήκε ξανά ρυθμό και απείλησε να πάρει τον έλεγχο. Όμως ακόμα και σε αυτά τα σημεία, ο Ολυμπιακός έδειξε κάτι πολύ σημαντικό: σοβαρότητα, ψυχραιμία και άμεση διάθεση για αντίδραση. Κάποιος μπορεί να υποστηρίξει ότι αν δεν έμπαινε το τρίποντο του Γουόκαπ, το οποίο έδωσε διαφορά έξι πόντων σε κρίσιμο σημείο, το ματς ίσως άλλαζε χαρακτήρα. Όμως η αλήθεια είναι πως οι «ερυθρόλευκοι» ήταν κλειδωμένοι αμυντικά· η δομή και η πειθαρχία τους έδειχναν ότι θα έβγαζαν δύο συνεχόμενες άμυνες έτσι κι αλλιώς. Είχαν μπει για να κερδίσουν.
Σε ευρύτερο επίπεδο, ο Ολυμπιακός εξακολουθεί να πορεύεται μέσα σε ένα διάστημα όπου γύρω από την ομάδα επικρατεί σκεπτικισμός. Ο κόσμος ανησυχεί για τον νέο γκαρντ που έρχεται, για την αγωνιστική κατάσταση των Βεζένκοφ και Φουρνιέ, για τις επιλογές του Μπαρτζώκα και γενικότερα για το επίπεδο της ομάδας. Κάποιες από αυτές τις ανησυχίες είναι βάσιμες, αρκετές είναι υπερβολικές, και κάποιες πηγάζουν από λάθος ανάγνωση των διαδικασιών. Παρ’ όλα αυτά, ο Ολυμπιακός συνεχίζει να κοιτά μπροστά, να μαζεύει αποτελέσματα και να χτίζει πιο συνεκτικό μπάσκετ. Αυτή είναι επίσης η πραγματικότητα του αθλητισμού—τα αφηγήματα αλλάζουν, οι αμφιβολίες εμφανίζονται και εξαφανίζονται, και οι ομάδες απλώς οφείλουν να προχωρούν.
Αμυντικές προσαρμογές απέναντι στον Ρόμπινσον: Το σημείο καμπής
Ένα από τα βασικά θέματα του πρώτου μέρους ήταν το «καυτό» ξεκίνημα του γκαρντ της Παρί, T.J. Robinson, ο οποίος σημείωσε 15 πόντους στην πρώτη περίοδο με 5/6 τρίποντα. Η αυτοπεποίθησή του ήταν εμφανής—σουτ μετά από ντρίμπλα, κινήσεις χωρίς τη μπάλα, ομαλός ρυθμός που τον έκανε δύσκολο στο μαρκάρισμα. Όταν «ζεστάθηκε» από μακριά, το να τον κυνηγούν πάνω από τα σκριν έγινε ιδιαίτερα δύσκολο.
Ο Ολυμπιακός όμως αντέδρασε μεθοδικά. Το τεχνικό τιμ άλλαξε σημαντικά την προσέγγιση στα pick-and-roll του Ρόμπινσον. Στην αρχή, οι «ερυθρόλευκοι» άλλαζαν στα σκριν, αφήνοντας παίκτες όπως ο Πίτερς ή ψηλούς όπως ο Μιλουτίνοφ εκτεθειμένους πάνω του—καταστάσεις που ο Ρόμπινσον εκμεταλλεύτηκε.
Η προσαρμογή ήρθε γρήγορα. Γουόκαπ, Ντιλικίνα και κατά στιγμές Παπανικολάου άρχισαν να περνούν πάνω από τα σκριν με ένταση, μένοντας κολλημένοι πάνω του και κατευθύνοντάς τον προς την εσωτερική βοήθεια. Αντί να του επιτρέπουν ξεκάθαρα περιφερειακά σουτ, τον «έσπρωχναν» μέσα, αναγκάζοντάς τον σε δύσκολα pull-ups ή σουτ υπό πίεση μήκους. Αυτή η αλλαγή διέκοψε τον ρυθμό του και περιόρισε δραματικά την αποτελεσματικότητά του.
Ο Ρόμπινσον παραμένει μεγάλο ταλέντο—και μάλλον θα τραβήξει βλέμματα πολύ μεγαλύτερων ομάδων μέχρι την άνοιξη. Με την πορεία του, δεν αποκλείεται να υπογράψει σε μεγάλη EuroLeague ομάδα πριν καν φτάσουμε στο καλοκαίρι.
Η πεντάδα που άλλαξε το παιχνίδι
Με την Παρί να προηγείται 29–21 στις αρχές της δεύτερης περιόδου, ο Γιώργος Μπαρτζώκας έκανε μια κομβική κίνηση που άλλαξε τη ροή του ματς. Πέρασε στο παρκέ τους Ντιλικίνα, Παπανικολάου, Γουόρντ, Πίτερς και Χολ. Πολύ γρήγορα ο Γουόκαπ αντικατέστησε τον Ντιλικίνα, και από εκεί και πέρα ο Ολυμπιακός πήρε τον έλεγχο.
Το κύριο χαρακτηριστικό αυτής της πεντάδας ήταν ξεκάθαρο: αμυντική ευελιξία συνδυασμένη με αθλητικότητα. Πλην του Πίτερς, οι Γουόκαπ, Γουόρντ, Παπανικολάου και Χολ σχημάτισαν μια αμυντική «γραμμή» με μέγεθος, ταχύτητα και σωστά ένστικτα—παίκτες ικανοί να αλλάζουν στα σκριν, να μαρκάρουν με ένταση και να «στενεύουν» χώρους. Σημαντικό στοιχείο ήταν η άριστη άμυνα στα closeouts. Η Παρί επιχειρούσε συνεχώς skip passes για να δημιουργήσει άμεσα πλεονεκτήματα στη weak side, αλλά ο Ολυμπιακός τα διάβαζε, έφτανε έγκαιρα και δεν επέτρεπε ελεύθερα σουτ.
Το μειονέκτημα ήταν επίσης εμφανές: η έλλειψη δεύτερου δημιουργού. Ο Γουόκαπ αντιμετώπιζε μεγάλη πίεση στο κατέβασμα και χωρίς άλλον primary ball-handler, η δουλειά του ήταν κουραστική. Όμως κάθε πεντάδα έχει τα υπέρ και τα κατά της· σε αυτή την περίπτωση, ο Ολυμπιακός κέρδισε πολύ περισσότερα από όσα έχασε. Η αμυντική ταυτότητα που καθιέρωσε σε αυτό το διάστημα αποτέλεσε τη βάση της τελικής επικράτησης.
Τρία βασικά συμπεράσματα από το Ολυμπιακός – Παρί 1. Η έγκαιρη στήριξη του Μπαρτζώκα στον Φουρνιέ
Ο Εβάν Φουρνιέ έκανε για πρώτη φορά φέτος εμφάνιση που πλησίαζε το επίπεδο που προσδοκούσε ο Ολυμπιακός όταν τον απέκτησε. Κομβικός παράγοντας ήταν η εμπιστοσύνη του Μπαρτζώκα, ο οποίος τον κράτησε στο παρκέ για περίπου 12 συνεχόμενα λεπτά, παρά 1–2 βεβιασμένες επιλογές του. Αυτή η σταθερότητα του έδωσε ρυθμό, αυτοπεποίθηση και καθαρό μυαλό. Στη συνέχεια πήρε καλύτερες αποφάσεις και άρχισε να επιβάλλει την παρουσία του.
2. Η επαγγελματική ετοιμότητα του Παπανικολάου
Παρότι ο ρόλος του είναι μειωμένος φέτος στη EuroLeague, ο αρχηγός συνεχίζει να δείχνει υποδειγματική επαγγελματική στάση. Με τον ΜακΚίσικ εκτός, ανέλαβε μεγαλύτερο κομμάτι ευθύνης και ήταν καθοριστικός αλλάζοντας τον ρυθμό του παιχνιδιού μέσω της άμυνας, της ενέργειας και της φυσικής παρουσίας του. Όσα χρόνια κι αν έχει παίξει στο υψηλότερο επίπεδο, η διαχείριση ενός μεταβαλλόμενου ρόλου δεν είναι εύκολη. Η συνεισφορά του ήταν άξια αναγνώρισης.
3. Μιλουτίνοφ και Χολ: Ένα κυρίαρχο δίδυμο ψηλών
Για ακόμη μία φορά, το δίδυμο Μιλουτίνοφ–Χολ αποτέλεσε ένα από τα πιο σταθερά σημεία του Ολυμπιακού. Ο Μιλουτίνοφ συνεχίζει να αγωνίζεται σαν ο καλύτερος σέντερ της EuroLeague μετά από 12 αγωνιστικές, ενώ ο Χολ είναι ίσως ο πιο αποτελεσματικός αναπληρωματικός ψηλός της διοργάνωσης. Τα στυλ τους συμπληρώνουν τέλεια το ένα το άλλο: η ικανότητα του Μιλουτίνοφ να διαβάζει traps και double-teams και η ενέργεια/αμυντική κάλυψη του Χολ προσφέρουν ένα ισορροπημένο και αξιόπιστο δίδυμο. Η συνεισφορά τους ήταν καθοριστική.
Επίλογος
Ο Ολυμπιακός διαχειρίστηκε επίσης πολύ πιο σωστά τα ομαδικά φάουλ του σε σχέση με προηγούμενα παιχνίδια—λεπτομέρεια που αξίζει αναφοράς. Η κριτική είναι μέρος της διαδικασίας, αλλά το ίδιο ισχύει και για την αναγνώριση της προόδου. Απέναντι στην Παρί, οι «ερυθρόλευκοι» έδειξαν ωριμότητα, τακτική πειθαρχία και την ικανότητα να διορθώνουν τα λάθη τους.
